Negev woestijn

Om half 9 zaten wel de mensen maar nog niet de koffers in de bus. Wat een vreselijk onhandig systeem. 38 koffers op de 3e verdieping 1 bellboy en een belachelijke regel dat niemand hem mag helpen. Je kon wel verzinnen dat toen hij om 10 voor half 9 begon hij om half 9 nog niet klaar was. 

Nieuws:

-Rustig bij de Gazastrook

-Een Jood uit de politiek is getrouwd met een Arabische vrouw. Er is veel voor- en tegen gestemd, maar ze zijn getrouwd. 

We reden langs militair gebied en mochten geen foto’s maken en niet stoppen met rijden. Vliegtuigen die binnen een straal van 5 kilometer langs vliegen worden in dit gebied neergehaald. Overal hingen camera’s dus ik ging het maar niet wagen te rebelleren en toch foto’s te maken. Ik kan het wel beschrijven en wat we zagen was het volgende: Een oneindig groot maanlandschap met daaromheen een hoog hek met prikkeldraad en camera’s. Middenin het gebied stond iets wat op een futuristische stad leek en verderop stonden grote velden van zonnepanelen. Er stonden 2 militaire kampen in dit verschrikkelijk groot gebied die we niet zouden kunnen zien vanaf de weg. Deze kampen hadden in het Hebreeuws de bijpassende namen: ‘geheim kamp’ en ‘raadsel kamp’.

We kwamen langs prachtige delen van de woestijn met daarin een soort natuurlijke moderne kunst. Enorm hoge bergen met hoeken van 90 graden en kleuren van geel tot donkerrood. 

We stopte om een wandeling richting een waterval in een oase in de woestijn te maken. Tijdens de wandeling leerde we over de natuur die we onderweg tegenkwamen. Ik heb een tijd lang vuur geprobeerd te maken met de vuurstenen, maar makkelijk is het niet. In de prachtige omgeving komen mensen vaak, om tot rust te komen en van de natuur te genieten. Wij kwamen alleen een groep Arabische studenten tegen die ons dat een tikkeltje onmogelijk maakten. Schreeuwend, zingend en met gek doen kwamen zij langs ons. Gelukkig hadden wij onze eigen gekkie Rita bij ons die met ze mee ging zingen, niet dat ze het kon verstaan, niet dat die studenten haar konden verstaan, maar alle bezoekers binnen de hele oase hebben ze wel gehoord. 

We gingen lunchen en Jakkov had ons sandwiches beloofd. Beste lunch tot nu toe. We kwamen in een geweldige zaak, waar de broodjes niet alleen lekker maar ook voor 38 man binnen no-time op tafel stonden. Oma en ik wilde nog wel iets eten dus bestelde we een ‘plain croissant’. Plain is denk ik wat anders hier, want op die croissant zat: sla, tomaat, kruidenkaas, zalm, en nog veel meer. Ik legde het meisje achter de balie de verwarring uit, maar ze stond erop dat we deze moesten eten. Ze had wel gelijk, het was mega lekker.

We reden door naar het graf van Ben Gurion. Hij is de oprichter van de staat Israël. Zijn graf staat op een prachtige plek dus ik heb vanaf die plek wat foto’s gemaakt. Het viel mij op dat er op een plat stuk in de woestijn iets in het Hebreeuws stond geschreven. Dus ik grapte naar Bob dat, dat vast een huwelijks aanzoek moest zijn en dat er zo een helikopter over ging vliegen. Jakkov hoorde dat en dacht dat ik het op had gezocht, want inderdaad er stond: wil je met me trouwen. Sterker nog, er stond: Rony, wil je met me trouwen? Ik denk dat mijn toekomstige man gewoon ook dyslexie heeft, maar dan in het Hebreeuws. Ik kijk daar wel doorheen als die met die helikopter aankomt. 

We reden door en we kwamen langs iets dat leek op een extreem grote muggenlamp. Je kent ze wel, van die insectenlampen die je aan de tent hebt hangen bij het kamperen. Zo eentje, maar dan 70x zo groot. Midden in de woestijn staat een veld van spiegels gericht op een punt die alle zonne-energie verzameld. Ook dit leek meer op iets uit een science fiction, maar het stond recht voor onze ogen. 

We zijn langs de grens van Egypte gereden, een dorp in de woestijn en daarna kwamen we aan in de prachtige accommodatie waar we vannacht overnachten. 

Geen bereik, geen Electra, maar wel kamelen, tenten, een kampvuur en een verschrikkelijk lekkere douche. Toen we aankwamen hebben we een rit op een kameel gemaakt. Zelfs oma ging mee, terwijl in een splitstand een kameel opstappen best een uitdaging is met een net genezen gebroken schaambeen. Het was in iedergeval gelukt en een hele ervaring. Door de steenachtige woestijn zijn we gaan rijden terwijl de zon voor onze ogen onder ging. Zeker een nieuwe ervaring rijker. 

‘S avonds mochten we in de eettent aanliggen. Liggend als Griekse goden konden we het eten op tafel delen. We kregen grote platte pannenkoeken waarmee je de rijst, humus en slaatjes moest oppakken. Na het eten kregen we baklava met een Bijbelstudie over de gastvrijheid en het leven in de woestijn. Veel verhalen zijn echt beter te begrijpen wanneer je niet het idee van de zanderige Veleuwen met kamelen in je hoofd hebt als er ‘woestijn’ wordt gezegd. 

Net voor ik naar bed ging heb ik nog even omhoog gekeken om Abraham’s nageslacht te tellen, maar het zijn er echt ontelbaar veel.  Er is niks van gelogen. In de woestijn, zonder al dat extra licht is een prachtige sterrenhemel.

De dag van Oma en mij sluit zich af met een slaapfeestje van 6 meiden in een stenen hutje.