Room en Oom Israël editie

De opkomst van de Jezus-sandalen is bij onze groep in volle gang. Sandalen met klittenband, bruine leren gespen en voor de dames af en toe met kralen. Een paar mooie verzorgde tenen maken de look volledig af. Oma en ik liepen met onze witte Adidasjes, niet alleen achter de reisleider, maar ook volledig achter de mode aan.  Vandaag was in iedergeval oma bij de tijd, want grote witte strandhoeden zijn helemaal in trek bij ons gezelschap. Voor de heren is het populairder om een wanne-be-maffia-hoed te dragen met daaronder een niet zo’n maffia outfit.  Over de hoed zit ik nog te twijfelen, maar aan sandalen begin ik niet. Na Crocks en Uggs zijn sandalen wel de volgende in het rijtje. Het kan altijd erger. Ik heb gelukkig nog niet meegemaakt dat iemand hier ook echt de sokken in combinatie met de sandalen draagt. Wanneer dit gebeurd is het tijd om halt te roepen aan deze mode van een poging doen tot: in Jezus zijn voetsporen lopen. Tot nu toe hoor ik nog niet bij de sandalen groep,

Voor een Christelijke reis begon het ontbijt toch wel echt op een on-Christelijkuur. Ik heb mijn ochtendhumeur gelukkig toch wel flink kunnen inhouden. Tenminste, ik heb er niemand over gehoord  Mijn humeur was al snel opgeklaard nadat we onze rolluiken omhoog deden en vanuit ons bed over het meer van Gallilea keken. We begonnen met een wandeling over het ‘Jezus-pad’. Dit was een route door een steenachtig landschap waar Jezus 2000 jaar geleden gelopen heeft. (PAS OP! Nu komt een Christelijk grapje) We zijn in het landschap meer dan zeven redelijk magere koeien tegengekomen, dus de mensen met een gelovige achtergrond, weten wat dit betekend. Ik raad aan om de appie leeg te plunderen. We kregen aan het begin van het ‘Jezus-pad’ weer flink een hoop van informatie voor onze kiezen. Ik heb vooral opgevangen dat aan de boom, waar wij onder zaten, kleine droge appeltjes hingen die 2000 jaar geleden als een soort van Viagra diende. Van diezelfde boom was de doornenkrans van Je