Massada

We werden wakker van een fightclub die voor onze deur georganiseerd was door de buurtkatten. 

Tijdens het ontbijt probeerde Harry mij nog te verkopen voor maar liefst 40 kamelen, maar dat konden de Arabieren niet betalen. 

Het Nieuws:

Er zijn vliegende brandbommen gesignaleerd bij de Gazastrook. Ze gebruiken hiervoor ballonnen. 

Onze busreis gaat vandaag door een een woestijnlandschap. Het lijkt een beetje op een kruising van een zanderig maanlandschap en gletsjers gemaakt van zand. 

Het is niet alleen een raar landschap om te zien, maar het is ook een raar landschap over het algemeen. 

Jakkov had het over delen van de woestijn die ‘s winters onder water stroomt vanwege het regenwater vele kilometers verderop. ‘13 doden wegens verdrinking in de woestijn’. Dan ga je er wel meteen vanuit dat dit 13 erg domme en tegelijk knappe mensen zijn, maar verdrinking in de woestijn is dus echt een ding hier. Ze gaan hier echt aan van alles dood. 

In het landschap zijn ook slokgaten. Jakkov had het over een prachtig resort dat midden in de woestijn gebouwd was. Zwembaden, restaurants, een massagesalon, alles erop en eraan. Toen zei hij: ‘kijk even naar rechts’. Wa zagen wat van dat alles nog over was, erg weinig dus. Een toeristenbus was op een slokgat gestuit waar later ook de helft van het resort in was verdwenen, waardoor de rest van dat resort er nu sneu en verlaten bijstaat. 

Ik heb echt mijn best gedaan foto’s te maken van dit ondenkbare landschap, maar je krijgt het nooit zo mooi op de foto als in het echt. Ik heb van alles geprobeerd, maar voor de echte beleving zou je toch echt zelf moeten komen kijken. God heeft zijn natuur goed gewatermerkt. Daar kan een iPhone zelfs niet tegenop fotograferen. 

1e stop: Een dierenreservaat. We hebben steenbokken gezien, klipdassen en bijzondere vogels. Ook hebben we hier een korte bijbelstudie gehad over de verhalen die zich afspeelden op de plek waar wij stonden. Iets verderop was een waterval waar we in mochten zwemmen. Dat liet ik me geen twee keer zeggen en Hanneke (de moeder van Thijs) was ook erg enthousiast. Ze was zelfs zo enthousiast dat ze onder de waterval sprong en perongeluk in haar halve Eva-costuum terecht kwam. Hey Hanneke, hou je het even Christelijk wil je. 

2e stop: Massada. Massada is een hele hoge berg van zandsteen. Hier speelt zich het meest bijzondere verhaal af, dat ik tot nu toe op deze reis heb gehoord. Ik kende dit ook nog niet dus dat maakte het extra interessant. Voordat ik dit verhaal te horen kreeg moesten we wel de berg op. Als vee werden we naar binnen gestouwd door een poortje samen met nog 5 andere groepsreizen. Iedereen had een eigen kleur petje en iedereen liep als schaapjes achter eigen reisleider aan. Bij ons dwalen er nog wel eens wat schaapjes af, waardoor Jakkov in ons oor vriendelijk maar dwingend de weg staat te wijzen. ‘Komt u maar dames en heren, loopt u maar door’. ‘Gewoon even doorlopen’. ‘Gewoon doorlopen’ gaat bij de helft van ons nogal lastig, je mag het gerust ‘abnormaal gemiddeld tot langzaam hinken’ noemen. 

Nog steeds hebben wij allemaal ons gehoorapparaat in om Jakkov goed te kunnen volgen. Daardoor heb ik Jakkov vandaag twee keer horen ruziën met een of andere Franse trut die graag door Jakkov heen wilde lopen. Jakkov liet vriendelijk weten dat hij het niet vond kunnen. Als blikken konden doden had Jakkov zeker, met een vuurballon aan hem vastgeknoopt, een heel snel enkeltje naar beneden gekregen. 

Eenmaal door de poortjes, langs de introductiefilm en voorbij de rij mensen van de kabelbaan mochten wij dan eindelijk ook met de kabelbaan. Ik had een prachtig natuurlijk uitzicht op de vlakte van tante Gees haar rug, want ik stond midden in het bakje en ze hadden er minimaal 40 man ingepropt. Toen ik midden in dat bakje zwetend mij evenwicht probeerde te bewaren, dacht ik nog: ‘Ik maak wel foto’s op de terugweg’, wat schattig en naïef was ik toen.

Bovenop de berg was het gloeiend heet. Vanaf de berg keek je uit over het landschap en de dode zee. Er stonden allemaal ruïnes en delen van oude gebouwen uit de tijd van de Bijbel. 

Hier komt het verhaal; In eerste instantie was  de berg de perfecte plek voor koning Herodes (uit de tijd van de Bijbel) om zijn paleizen (meervoud) op te bouwen. Kijk, deze man leed een beetje aan grootheidswaanzin, dus midden in de woestijn op de plek met het mooiste uitzicht wilde hij iets hebben waar alles op en aanzat. Een paleis met marmeren gangen, extreem veel mozaïeken en een zwembad erin. Een zwembad is een extreme luxe als je bedenkt dat het daar zo verrekte warm was/is. Ik stond daar letterlijk te smelten vandaag. Het bestaan van die koning was goed terug te zien aan de opgravingen en ruïnes die er stonden. 

Later in de tijd gingen de Joden gebruik maken van het optrekje van koning Herodes. Maar de Romeinen wilde maar wat graag deze plek innemen tijdens de opstand in 70 n.Chr. Er werd een berg naast Massada gemaakt om op dezelfde hoogte te kunnen vechten, Jakkov vertelde iets over stenen die ze over de poorten gooiden en vuur dat dankzij de wind delen van het paleis en de verdedigingstorens afbranden. Na een tijdje kon het niet anders dan dat de Romeinen binnen stormden, maar wat troffen zij daar aan: Dode Joden en vernielde spullen. Alleen het eten was nog in tact gebleven omdat de Joden wilde laten zien dat het niet honger was waardoor zij stierven, maar dat het een keuze was om hun vrije wil niet af te staan. 

In een van de ruïnes zie je de scherven waarmee de Joden in het paleis de noodlottige loterij hebben besloten. Eerst werden de vrouw en kinderen vermoord, daarna werd er een loting gehouden tussen de overgebleven mannen en tenslotte vermoorde de laatste ook zichzelf. 

Diep onder de indruk liepen we weer terug weg van de mooie uitzichten en archeologische fondsen richting de kabelbaan. Ik stond nog even na te denken toen ik uit mijn gedachten werd getrokken door het geluid van een flinke roggel, wat gehoest en de woorden ‘DAMES EN HEREN, loopt u door Alst-u-blieft’. Tot zover de Massada. 

3e stop: De dode zee. Dit was echt super raar. De sfeer op het strand was al raar. Het leek wel alsof iedereen droevig aan het zwemmen was. Niemand spettert met water en alles gaat in slowmotion. Het zand is knal oranje en de zee redelijk helder. Het lijkt alsof je met de seconde verbrand zo warm is het er, maar doordat je zo laag onder de zeespiegel zit heb ik me niet in hoeven smeren. 

Je kan niet zwemmen in de dode zee, want je wordt door een soort duwende kracht omhoog geveerd. Als twee magneten die met de verkeerde kant tegen elkaar aankomen. Het water voelde ook niet echt nat, als ik dat zo kan zeggen. Het leek eerder een rare soort oli. Het was een hele ervaring maar een ding kan ik je wel zeggen, proef het niet. Ik was natuurlijk gewaarschuwd en heb ook niks perongeluk binnen gekregen, maar ik was té nieuwsgierig. Wat als ik hier nooit meer kwam??? Ik moet het toch geproefd hebben. Verassend, verassend, het was goor. Het proeft als een chemisch goedje. Ik kon het niet plaatsen, maar met het zout op je patat is het niet te vergelijken. 

We reden verder door het maanlandschap totdat er uit het niets een stad opdook. Als een soort eiland van bewoondewereld staat deze stad midden in de bergen van de woestijn. Hier overnachten we nu. We hebben goed gegeten en oma heeft vandaag weer haar mond verbrand aan de wortels die ze hier verdrinken in groene pepers. Je zou denken dat ze van de eerste keer geleerd had, maar blijkbaar trekt oranje toch aan. Het is ook verwarrend want in het eerste hotel waren de wortels zoet en vanaf toen zijn ze eigenlijk alleen nog maar heter en heter geworden. Hebben we de elektrische fietsen, de vuurballonnen en de verdrinking in de woestijn overleefd, leggen we het lootje nog door de rauwkost van het voorgerecht. Je kan hier écht overal aan doodgaan. 

Vanavond ben ik met een aantal een rondje gelopen door de stad. Veel is er niet te beleven en ook is het me niet gelukt een echte orthodoxe jood op de foto te krijgen. Wel heb ik een crème met mineralen uit de dode zee gekocht dus wat dat betreft, geslaagd. Wat betreft die foto van die orthodoxe Jood, de vakantie is nog jong en het zal me nog wel lukken.