Een vrije dag


Onze ‘vrije dag’ begon met een wandeling door het Hinon dal. Om een lang verhaal kort te maken, in dit dal zijn de gruwelijkste dingen gebeurd. Kinderoffers door levende verbranding, misdadigers die half levend van de berg in het dal op een mensenhoop werden gegooid, opgehangen mensen en aanhoudende vuurtjes die gestookt werden om de gruwelijke geuren als waarschuwingen uit het dal te laten geuren. Nu is het een schattig parkje. De boodschap van dit gruwelijke verhaal was gefocust op de terugkomst van Jezus en zijn belofte al het gruwelijke weer goed te maken. 

We waren na was miscommunicatie en een verkeerde afslag opeens met 5 mensen die slecht ter been waren en een hoop ouderen een berg op aan het klimmen, daar was de Mount Everest niks bij. Wel erbij denken dat het op het heetst van de dag was en de meeste van de groep wel knie en schouder bedekkende lagen met vestjes aan hadden. Na 5 stappen met rugtassen en wandelstokken zag ik het zweet van iedereen om me heen afgudsen. Nood breekt wet, dus ik hield een taxi aan en oma ging met 3 anderen naar de dichtstbijzijnde koffietent. 

Onze groep ging vanaf de koffietent uiteen, om zelf op verkenning te gaan. 

Romy:
Ik ben met Elsje, Thijs, Jennifer en Andreas als verstekeling meegegaan. We zijn langs de in het glas omhulde menora naar een beagle zaak gegaan. De werelds sloomste werknemer award gaat naar... deze meiden op onderstaande foto. Het leek wel alsof ze de broodjes in slowmotion aan het beleggen waren, om ze vervolgens daarna een kwartier onder een heater te leggen. Gelukkig was mijn beagle gratis, want ik was uit frustratie en ongeduld vergeten te betalen. 

Het beste aan dit vrije moment was vooral het kijken naar licht bruine stenen en er niks over weten. Ik heb werkelijk geen idee welke archeologische opgravingen ik vandaag heb gezien. Dat is in Jeruzalem best knap, want op elke hoek van de straat staat er wel iets. Om toch een beetje cultureel bezig te blijven zijn we met ons groepje naar een wanne-be 4D film gegaan over de historie achter Jeruzalem. 

Daarna zijn we gaan winkelen. Mijn nieuwsgierigheid naar de winkelstraat in Jeruzalem en mijn honger naar nieuwe kleding was een klein beetje gestild toen ik mijn nieuwe jas tegenkwam. In mijn tas past die niet, dus hij is nu net online besteld. Als het goed is kom ik tegelijk met mijn pakketje weer thuis aan. 

De vrijheid die ik vandaag had, was trouwes een grote illusie. Ik mocht van Elsje namelijk niet alleen de winkels in. Dan zou je denken: ‘wat lief van haar, ze blijft bij haar voor de gezelligheid en de veiligheid’, maar ik denk dat de angst voor mijn oma er vooral voor zorgde dat ik niet alleen mocht. 

In de Arabische buurt kwamen we erachter waarom ik niet alleen mocht. Er werden vandaag 60 kamelen geboden. Ik denk dat ze mij gewoon bij hun wilde hebben om een goede prijs te vangen. 

Het was leuk om de Arabische buurt even zelf te verkennen op een toch wel wat hoger tempo. Uiteindelijk hebben we niet veel anders dan gisteren gedaan en zijn we gewoon wat rond gaan kijken. Zoals elke verkoper ook naar ons riep: ‘kijken, kijken, niet kopen’. Toch heb ik nu wel meer het idee dat ik de stad wat beter heb gezien en de tijd heb gehad om ook echt even goed rond te kijken. 

De dag was afgesloten door het volgen van een dienst van the king of kings. Van deze kerkdienst was ik erg onder de indruk. De zang was goed, licht en geluid leken wel door engelen gedaan, zo professioneel en de preek was gewoon prima. 

Oma: 
Is dus plots een taxi ingeduwd en eindigde in  een koffie tent. Toen is zij met een aantal anderen (Daniëlle, Connie en Pierre) met de bus terug gegaan. Net als ik heeft ook zij een gratis lunch gegeten waarbij ze de wortels heeft vermeden. Haar lunch was zoals op de foto’s te zien is wel een stuk uitgebreider dan dat van mij. Daarna is zij naar het winkelcentrum gegaan, met Els, Wilma en Gees, langs de securtiy, om nog eens te koffieleuten. 

De groep van Harry en Paulien: 
Bob, Anita en Eduard kregen een nieuwe baan, als winkelopassers. Blijkbaar hebben zij toch die goud eerlijke uitstraling dat de Arabieren hun de winkel toevertrouwde toen zij weg waren om zilver in te graveren. Ondertussen heeft Ad zijn roeping hier gevonden in Israël en is bezig met de school voor rabbi’s. 

Gelukkig zijn we allemaal weer veilig thuisgekomen in het hotel. Ik heb niet iedereen geteld, maar ik zag de meeste vanavond bij het dinner, dus het zal wel goed zijn. Iedereen is weer druk aan het inpakken, want morgen is alweer de laatste dag


Reacties

Populaire posts van deze blog

Jeruzalem

Golgota

Laatste dag, laatste post.